استغاثه حوا (قرآن)حوا و آدم (علیهما السلام) در پیشگاه خدا، پس از توجه به خطای خویش، نهایت تذلل و تضرع داشتند. ۱ - توبه آدم و حواآدم و حوا پس از اینکه متوجه اشتباه خود شدند. به درگاه خدا با تضرع و خشوع پناه آورده و طلب توبه کردند. «ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة فکلا من حیث شئتما ولا تقربا هـذه الشجرة فتکونا من الظــلمین• قالا ربنا ظـلمنا انفسنا وان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخـسرین؛ و‌ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود• گفتند: پروردگارا! ما به خویشتن ستم کردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود». این حرف از آدم و حوا نهایت تضرع و التماس آن دو را می‌رساند، و لذا هیچ چیزی درخواست نکردند و تنها احتیاجشان را به مغفرت و رحمت ذکر کرده و گفتند: اگر رحم نکنی بطور دائم و به تمام معنا زیانکار خواهیم شد. ۲ - ادب در توبه آدم و حوابرای توبه و بازگشت به سوی خدا و اصلاح مفاسد نخستین گام این است که انسان از مرکب غرور و لجاجت پائین آید و به خطای خویش اعتراف کند، اعترافی سازنده و در مسیر تکامل. جالب اینکه به قدری در توبه و تقاضای عفو، ادب نشان می‌دهند که حتی نمی‌گویند خدایا ما را ببخش (اغفر لنا) بلکه می‌گویند اگر ما را نبخشی از زیانکاران خواهیم بود!. شک نیست که هر گناه و نافرمانی پروردگار، ظلم و ستم بر خویشتن است، زیرا همه برنامه‌ها و دستورات او همه در مسیر خیر و سعادت و پیشرفت انسان است، بنا بر این هر گونه مخالفت با آن مخالفت با تکامل خویشتن و سبب عقب‌ماندگی و سقوط خواهد بود، و آدم و حوا نیز اگر چه گناه نکردند، اما همین ترک اولی، آنها را از مقام والایشان فرود آورد. ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۱۹۳، برگرفته از مقاله «حوا» رده‌های این صفحه : استغاثه | موضوعات قرآنی
|